COVERS VAN DE 20e EEUW 9 – Elvis Presley – ROLLING STONE 22 september 1977

Een van de meest opvallende kenmerken van de jongerencultuur in de tweede helft van de twintigste eeuw was de enorme invloed van de popmuziek. Onbetwiste koning van de rock and roll was Elvis Presley die in de jaren vijftig voor een ware revolutie zorgde. Bezorgde Amerikaanse ouders wilden de bandeloze zanger het zwijgen opleggen; hij zou hun onschuldige dochters maar op ideeën brengen. Natuurlijk was de opmars van ‘Elvis the pelvis’ niet te stuiten en miljoenen fans over de hele wereld waren aan de radio gekluisterd wanneer het ‘Heartbreak Hotel’, ‘All shook up’ of ‘One night with you’ uit de speakers schalde.

Begin jaren zestig, toen Elvis zijn militaire dienstplicht had vervuld, raakte hij zijn scherpte een beetje kwijt. Hij werd zelfs een Hollywoodster en verscheen in licht verteerbare films die zich afspeelden in Las Vegas, Hawaii en andere oorden waar de mooie meiden in drommen om hem heen stonden. Na een korte comeback als musicus werd het succes Elvis te veel. Hij werd een kluizenaar in zijn protserige huis op het landgoed Graceland en wanneer hij optrad moest een wit glitterpak de indruk wekken dat hij nog steeds de beste was.

Vereenzaamd en vervreemd van zijn fans, verslaafd aan pillen, kwam in september 1977 het einde voor Elvis Presley. Tijdens een herdenkingsdienst zong een politieman ‘Love me tender’. Joe Klein, journalist van het lijfblad van de popgeneratie ‘Rolling Stone’ schreef over die dag: ‘It was a bright, hot afternoon, but not unbearable. The crowd was large, but not overwhelming. The mood was respectful, but there were few tears. Rosemary Coggin had brought a whole box of Kleenex with her, but didn’t use a single one.’