De slechtste president van de Verenigde Staten?

Jarenlang was er min of meer overeenstemming over de ‘winnaar’ van de titel ‘slechtste president van de VS’. Warren Harding (1921-1923) had er, zo vonden velen, in zijn korte ambtstermijn een potje van gemaakt. Behalve het feit dat hij de eerste was die per auto naar zijn inauguratie kwam valt er over hem niet veel positiefs te melden. Hij hield de Amerikanen buiten de Volkenbond, de organisatie die het vredesideaal van zijn voorganger Wilson moest realiseren. Hij was passief, had voortdurend ruzie met het congres en hij maakte er geen geheim van dat hij alleen naar zijn politieke vrienden luisterde. De verdenkingen van corruptie hadden hem bijna ingehaald toen hij in 1923 door een hartinfarct werd geveld. Mede door de slappe Harding vormden de jaren twintig een periode van gemiste kansen en verdampte illusies.

Na de aanslagen van 11 september 2001 en de rampzalige invasie van de VS in Irak gingen er stemmen op om genoemde ranglijst te wijzigen. George W. Bush deed erg zijn best om Warren Harding van zijn troon te stoten. Gebrek aan kennis, een hele rij slechte adviseurs en een feilloos instinct om de verkeerde keuzes te maken maakten van Bush de ideale kandidaat. Het oordeel van de kenners was genadeloos: George W. Bush was echt de slechtste president, het kon niet erger.

Zoals zo vaak blijken er altijd weer onverwachte ‘twists and turns’ in het historisch perspectief mogelijk. Acht jaar na zijn wanprestatie komt George Bush jr. nu over als redelijke politicus en gewaardeerd staatsman. Dat komt omdat de huidige president alle records van stijlloosheid en wanbeleid aan het breken is. Donald Trump bewijst dagelijks dat we de bodem van de put met Harding en Bush nog lang niet bereikt hadden. Het lijkt niet overdreven vast te stellen dat na een jaar Trump de titel ‘slechtste president’ voor hem al ruim binnen is.